H ζωή πίσω από μια οθόνη

Ξυπνάς και το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να κοιτάς την οθόνη του κινητού σου. Θέλεις να σερφάρεις από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο που θα κοιμηθείς. Βλέπεις τις μέρες να περνούν πίσω από μια οθόνη, τον καιρό. Βλέπεις αυτά που διαδραματίζονται, τα σχολιάζεις. Η ιδέα πως όλα χρειάζεται να βρίσκονται σε μια οθόνη είναι εν μέρει ψυχαναγκαστικό. Από την άλλη όμως σηματοδοτεί μια εποχή όπου αυτά που ζούμε είναι τόσο σημαντικά για την διαμόρφωση της ταυτότητας μας όσο και η ύπαρξη τους στην σφαίρα της τεχνολογικής τεκμηρίωσης.

Στο κάθε λεπτό και την κάθε στιγμή που έχουμε χαράξει μοιάζουμε τόσο μακρινοί, τόσο αέρινοι. Τόσο αληθινοί ,πέρα από την παράσταση της στιγμής. Αληθινοί σε ένα κόσμο που διαδραματίζεται σε ένα τρίτο πρόσωπο. Δεν έχει να κάνει με εμάς. Έχει να κάνει με όλους ως σύνολο. Μπλεκόμαστε όλοι σαν ίνες μαγικού πουλόβερ που μεταβάλλονται συνεχώς.

Η αντίληψη της μαζικής σύνδεσης μας προκύπτει από την διαδικτυακή οπτικοποίηση των κόμβων και νευρώνων. Η έννοιας της οντότητας μας σε αυτό το σύνολο τρέφετε από την λειτουργία επεκτατικών εγκεφαλικών ομοιώσεων. Χρησιμοποιώντας την τεχνολογία ή συμμετέχοντας κάπου μαζικά δίνουμε νόημα στην ζωή μας γιατί επικυρωνόμαστε από την ύπαρξη ομοίων μας και την σύνδεση μαζί τους. Η Google, το Facebook και άλλα κυρίαρχα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φρόντισαν να μας βοηθήσουν στην σύνδεση. Η ύπαρξη παράλληλα συνδεδεμένων κόμβων της αποσυνδεδεμένης ζωής γεφυρώνει οποιοδήποτε χάσμα.

Η επιρροή μας σε αυτό τον κόσμο προσελκύεται και μεταφέρετε πίσω από μια οθόνη. Η κάθε πράξη καταχωρείται, διαμορφώνεται, διαγράφεται. Πώς να απέχω από αυτό που συμβαίνει γύρω μου; Είναι τόσο μαζικό που με κατακλύζει. Μου δημιουργεί άγχος . (Βλέπε κοινωνικές δωρεές Γιαπωνέζικης κυβέρνησης στους διαδικτυακούς λογαριασμούς των πολιτών προς ελάττωση του αυξημένου φαινομένου αυτοκτονιών.) Σε ποια διάσταση χρειάζεται να μεταφερθώ για να πάω στο επόμενο στάδιο; Πώς να το απαθανατίσω;

#Τεχνολογία #έκφραση #απελευθέρωση #κοινωνικάδεσμά